എന്റെ പ്രണയത്തിനു വേണ്ടിയൊരുക്കിയ ബലിച്ചോറ് ഇന്നലെയാണു ഞാന്‍ ചവുട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചത്. കൊന്നു കുഴിച്ചുമൂടുന്തോറും അതുണര്‍ന്നെണീക്കുന്നു. രാത്രികളില്‍ കുഴിമാടങ്ങളില്‍ നിന്നും പുറത്തുവന്ന് ഉറക്കം കെടുത്തുന്നു. ഏകാന്തതയോടുള്ള എന്റെ കൂട്ടുകെട്ടിനെ കൂട്ടുപിടിച്ച് നിശബ്ദതയുടെ താളവുമായി ചിന്തകളിലേക്ക് പറന്നുവരുന്നു
കൗമാരപ്രണയം…, അതു പൂമ്പാറ്റയെപ്പോലത്രെ!! ഏറ്റവും മനോഹരം , നിഷ്കളങ്കം !!ജീവിതം പക്ഷേ, കുറഞ്ഞ നാളുകളത്രെ.
ഇല്ല, തര്‍ക്കങ്ങള്‍ക്കില്ല..
എങ്കിലും വര്‍ണാഭമായ വസന്തങ്ങളിലേക്ക് എന്നെയും കൊണ്ട് പറന്ന നിന്നോടെനിക്കാദരവാണ്.
ചിലപ്പോളിഷ്ടവും ചിലപ്പോള്‍ നിരാശയും തോന്നുന്നു. നിനക്കുമുന്നിലെന്നും നൂലുപോലുലഞ്ഞ എന്റെ നട്ടെല്ലിനെക്കുറിച്ചോര്‍ക്കുമ്പോള്‍. നോട്ടങ്ങള്‍ക്കുമുന്നില്‍ തോറ്റു തൊപ്പിയിട്ട നിമിഷങ്ങളെക്കുറിച്ചോര്‍ക്കുമ്പോള്‍,
പറയാതെ പോയതിനെക്കുറിച്ചൊക്കെയോര്‍ക്കുമ്പോള്‍..
ഈ കുറിപ്പ് നീയും വായിച്ചേക്കാം.
ഏതെങ്കിലും ഒരു പടുങ്ങോധരനെക്കുറിച്ചു നീയും അപ്പോള്‍ ചിന്തിക്കും, ഉറപ്പ് ! അന്നേരവും നീ അറിയാതെ പോകുന്ന ഒരു സത്യമുണ്ട് ; ഞാനിത്ര നേരം പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നതും നീ കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നതും നിനക്കറിയാത്ത നിന്നെക്കുറിച്ചാണെന്ന്.
അഥവാ; അതു നീ അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍ …; ഇതു വായിക്കുന്നേരം ആത്മാര്‍ത്ഥതയുടെ ഒരു കണിക പോലുമില്ലാത്ത ദേഷ്യം നിനക്കു തോന്നും !അര്‍ത്ഥമില്ലാത്തൊരവജ്ഞ നിനക്കെന്നോടു തോന്നും ..
അതെല്ലാം മുന്നില്‍ കണ്ടൂകൊണ്ടു തന്നെ; പറഞ്ഞു പഴകിയ ആ കള്ളത്തരം ഞാന്‍ വീണ്ടുമാവര്‍ത്തിക്കട്ടെ;
നീ എന്റെ സുഹൃത്താണ്! ഒരു നല്ല സുഹൃത്ത്.. സുഹൃത്ത് മാത്രം !
